Λίγο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1945, τρεις νεαρές γυναίκες, προερχόμενες από την Θεσσαλονίκη, εμφανίζονται στον μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Κωνσταντίνο Πλατή και αιτούνται την παραχώρηση δια πωλήσεως του εξωκκλησιού της Αναλήψεως Κοζάνης, μαζί με το ερειπωμένο μικρό κτίσμα και με τα πέριξ αυτού δύο κτήματα έξι περίπου στρεμμάτων.

Επρόκειτο για τις Σμαράγδα Καραγατσίδου,  Ευαγγελία Καπλάνογλου και Σμαράγδα Κουτσανδρέου, οι οποίες επιθυμούσαν την εκ θεμελίων ανοικοδόμηση κτιριακών συγκροτημάτων για την ίδρυση χριστιανικού συλλόγου, σκοπός του οποίου θα ήταν η αδελφική συμβίωση των μελών του και η ανακούφιση των απόρων αδελφών της κοινωνίας. Μέχρι τον Αύγουστο του 1957, στον χώρο του εξωκκλησίου της Αναλήψεως και του πέριξ αυτού κτήματος, είχε ανοικοδομηθεί νέος και μεγαλύτερος ναός, είχαν ανεγερθεί οικήματα κελιών, εργαστηρίων, ξενώνας και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Σημαντικά συνέβαλαν στην οργάνωση του μοναστηριού και τα έσοδα από την πώληση χειροποίητων εργοχείρων και εικόνων από τις ήδη είκοσι μονάζουσες σ’ αυτό μοναχές, καθώς και εξιδίων χρήματα.

Το έτος 1972 θα ξεκινήσουν να λειτουργούν οι κατασκηνώσεις “Αγίας Μαγδαληνής” του Ι. Γυναικείου Ησυχαστηρίου, σε ιδιόκτητο χώρο του στη θέση Κρεβατάκια του πολεοδομικού συγκροτήματος της Κοζάνης. Οι υπόψιν κατασκηνώσεις θα έχουν ως σκοπό την ψυχαγωγία των τέκνων απόρων οικογενειών. Αυτές θα λειτουργήσουν μέχρι το 1990.